Σε συνέντευξη του στο ΚΥΠΕ, ο Διευθυντής του ΤΚΧ ανάφερε ότι «η απουσία δειγμάτων δημιουργούσε ένα κενό και ταλαιπωρία στους απλούς πολίτες» και πρόσθεσε πως «για διευκόλυνση τους, τα δείγματα έχουν αναρτηθεί σε μορφή εγγράφου Word, ώστε να μπορούν οι πολίτες να τα επεξεργαστούν ή/και να διαφοροποιήσουν το περιεχόμενο τους, όπως επιθυμούν, ανάλογα με την περίπτωση».
Σημείωσε ότι τα δείγματα του Ειδικού και Γενικού Πληρεξουσίου μπορούν να αναζητηθούν στην «Πύλη Κτηματολογίου» – «Πύλη για Πολίτες» – «Οδηγός του Πολίτη» ή «Έντυπα Αιτήσεων»
Ανέφερε ότι τα έγγραφα αυτά, παρατίθενται ως βοηθητικά υποδείγματα και το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, δεν φέρει ευθύνη για τη χρήση τους.
«Κρίθηκε όμως ότι είναι πολύ χρήσιμα για τους πολίτες και θα τους διευκολύνουν σε δικαιοπραξίες τους στο Τμήμα», πρόσθεσε.
Ο κ. Ηλία προέτρεψε τους πολίτες , πριν την υπογραφή οποιουδήποτε Γενικού ή Ειδικού Πληρεξούσιου Εγγράφου, να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σε σχέση με το περιεχόμενό του και να έχουν επίγνωση των συνεπειών που δημιουργούνται με την υπογραφή του εγγράφου αυτού.
«Όσοι υπογράφουν ένα πληρεξούσιο είναι απαραίτητο να το κάνουν με τη θέλησή τους, να έχουν σώας τας φρένας, να βρίσκονται σε ψυχική και πνευματική νηφαλιότητα και γενικά να μην υπόκεινται σε καμία νόμιμη εξαίρεση σχετικά με τη δικαιοπρακτική τους ικανότητα», υπογράμμισε.
Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι θα πρέπει να έχουν αναλυτική πληροφόρηση και επαρκείς γνώσεις πάνω στα θέματα, στα οποία αναφέρεται το πληρεξούσιο.
Ο Διευθυντής του ΤΚΧ είπε ακόμη στο ΚΥΠΕ ότι η γνησιότητα της υπογραφής του/της Πληρεξουσιοδοτών/ούσας σε οποιοδήποτε Γενικό ή Ειδικό Πληρεξούσιο Έγγραφο, θα πρέπει να είναι δεόντως πιστοποιημένη από πιστοποιών υπάλληλο, στην παρουσία του συναλλασσόμενου, σύμφωνα με τις διατάξεις του Παραρτήματος του Ν.165(Ι)/2012.
Επιπρόσθετα, ανέφερε πως το έγγραφο στο οποίο πιστοποιείται η υπογραφή ή η σφραγίδα από τον πιστοποιών υπάλληλο, θα πρέπει να είναι χαρτοσημασμένο, σύμφωνα με το άρθρο 34 του Περί Χαρτοσήμων Νόμου αρ. 19 του 1963 και τους Τροποποιητικούς Νόμους 38/72 και 173/(Ι)/2012.
